Sessiz bir sevdadır Gelincik

Sessiz bir sevdadır “Gelincik”

Ben gelincik çiçeğine sevdalıyım.
En umulmadık yerinde toprağın,
filizlenerek birkaç günlüğüne de olsa,
gözümüzü kırmızıya boyayan,
ne ekilen, ne biçilen...
Hasadı olmayan,

tüm umursamazlığına karşın,
fark edilmekten hoşlandığı

her halinden belli.
Ama koparıldığında,
suni teneffüs için icat edilmiş vazolarda yaşamayı
ölümü göze alarak reddeden o narin gelini

dağ eteklerinin, hırçın kaya diplerinin

davetsiz konuğu.
Doğası gereği
bana hep "muhalif"miş gibi gelir gelincik.
Hani "beni böyle sev" dercesine mağrur,

boy verdiği toprağına bile

eyvallahı olmayan tavrını

kıskanmamak elde değil.
Bu yüzden alınıp satılmıyor çiçekçilerde,
ondandır yarendir yolcuya.
Yerinde güzeldir

ve "olması gerekeni" anlatır,
anlamak isteyene.

Suskun görünür, asla eğilmez.
Boynunu eğmesi beklentilerinden değil,
saygıdandır çağdaşlarına.

Kimsenin onu anlamasını beklemez.
Gelincik için en büyük düşman
karanlık olsa gerek.
Kelebeklerin bile incitmek istemeyeceği kadar

naif yaprakları,
güneşi ve gülümsemeleri sever.

Hiçbir yere dönmeden yüzünü,
kendince mağrur bir ölümü seçer.
Bir gün daha yaşamak için,
müsaade etmez toprağından koparılmaya,
kendi gibi göçüp gider.

Tayfun TALİPOĞLU  

                                                                    

S