Eski Bir Tapınak Yazısı;

Gürültü patırtının ortasında sükunetle dolaş, sessizliğin içinde huzur bulunduğunu unutma. Başka türlü davranmak açıkça gerekmedikçe herkesle dost olmaya çalış. Sana kötülük yapıldığında verebileceğin en iyi karşılık unutmak olsun. Bağısla ve unut. Ama kimseye teslim olma. İçten ol, telaşsız anlat. Kısa,açık ve net konuş. Başkalarına da kulak ver. Aptal ve cahil olduklarında bile dinle onları; çünkü dünyada herkesin bir öyküsü vardır. Yalnız yaptığın planların değil, başarılarının da tadını çıkar. İşinle ne kadar küçük olursa olsun ilgilen; hayattaki dayanağın odur. Seveceğin bir iş seçersen, hayatin boyunca bir an bile çalışmış ve yorulmuş olmazsın. İşini öyle sev ki; başarıların,bedenini ve yüreğini güçlendirirken,yaptıklarınla da yepyeni hayatlar başlatmış olsun.

Olduğun gibi görün ve göründüğün gibi ol. Sevmedigin zaman sever gibi yapma. Çevrene önerilerde bulun ama asla hükmetmeye kalkma. İnsanları yargılarsan onları sevmeye zamanın kalmaz. Ve unutma ki, insanlığın asırlardır öğrendikleri, sonsuz uzunlukta bir kumsaldaki tek kum taneciğinden daha fazla değildir. Aşka burun kıvırma sakın, o çöl ortasındaki yemyeşil bir vahadır. O bahçeye layık bir bahçıvan olmak için her bitkinin sürekli bakıma ihtiyacı olduğunu unutma.Kaybetmeyi,ahlaksız bir kazanca tercih et, ilkinin acısı bir an,ötekinin vicdan azabı bir ömür boyu sürer. Bazı idealler o kadar değerlidir ki,o yolda mağlup olman bile zafer sayılır. Bu dünyada bırakacağın en büyük miras dürüstlüktür. Yılların geçmesine öfkelenme, gençliğe yakışan şeyleri gülümseyerek teslim et geçmişe. Yapamayacağın şeylerin yapabileceklerini engellemesine izin verme. Rüzgarın yönünü değiştiremediğin zaman,yelkenlerini rüzgara göre ayarla. Çünkü dünya, karşılaştığın firtınalarla değil, gemiyi limana getirip getiremediğinle ilgilenir. Ara sıra isyana yönelecek olsan da hatırla ki, evreni yargılamak imkansızdır. Onun için kavgalarını sürdürürken bile kendi kendinle barış içinde ol.

Hatırlar mısın doğduğun zamanları? Sen ağlarken herkes sevinçle gülüşüyordu. Öyle bir ömür geçir ki, herkes ağlasın öldügünde, sen mutlulukla gülümse. Sabırlı, sevecen, erdemli ol. Eninde sonunda bütün servetin sensin. Görmeye çalış ki, bütün pisliğine ve kalleşliğine rağmen dünya yine de insanoğlunun biricik güzel mekanıdır.

* Xsentius, M.Ö IX. yy