Doğa ve yaşamdan yansımalar

  Anahtarı sendedir hayatın Karşılayan sensin her yeni sabahı / sensin uğurlayan giden akşamı Okşa damarlarını / üstüne bastığın toprağın Eksik etme gülümsemeni aynalardan / ve kanatlarına özgürlük yüklü kuşlardan Unutma kınalı ellerin kilim dokuduğu tezgâhları / bırakma türküyü dudaklarından Boş ver şu küsmeleri / incir çekirdeğini dert etmeleri filan Kiniyle / öfkesiyle kalsın / her şeyi yalnız kendisine ait sananlar Kurutma sen çiçeklerini / dürüp kaldırma gönül defterlerini Bırak bir tutam anı / bir buruk tat olsun en güzel zamanlardan sana kalanlar Aldanabilirsin / yanılabilirsin kuşkusuz Vaz geçme yine de hayal kurmaktan / vaz geçme çocukluk rüyalarından Bugündedir geleceğin kökleri En son yaprağı sen ol / güzü karşılayan bir ağacın Selamını eksik etme üretenden Emek ver gününe / hep terli tut alnını Aralık bırak kapılarını / yakın ol / tül perdelerin kıpırdadığı pencerelere Umudu var etmeden / varamazsın gelecek güzel günlere… Alper Akçam 

Gürültü patırtının ortasında sükunetle dolaş, sessizliğin içinde huzur bulunduğunu unutma. Başka türlü davranmak açıkça gerekmedikçe herkesle dost olmaya çalış. Sana kötülük yapıldığında verebileceğin en iyi karşılık unutmak olsun. Bağısla ve unut. Ama kimseye teslim olma. İçten ol, telaşsız anlat. Kısa,açık ve net konuş. Başkalarına da kulak ver. Aptal ve cahil olduklarında bile dinle onları; çünkü dünyada herkesin bir öyküsü vardır. Yalnız yaptığın planların değil, başarılarının da tadını çıkar. İşinle ne kadar küçük olursa olsun ilgilen; hayattaki dayanağın odur. Seveceğin bir iş seçersen, hayatin boyunca bir an bile çalışmış ve yorulmuş olmazsın. İşini öyle sev ki; başarıların,bedenini ve yüreğini güçlendirirken,yaptıklarınla da yepyeni hayatlar başlatmış olsun. Olduğun gibi görün ve göründüğün gibi ol. Sevmedigin zaman sever gibi yapma. Çevrene önerilerde bulun ama asla hükmetmeye kalkma. İnsanları yargılarsan onları sevmeye zamanın kalmaz. Ve unutma ki, insanlığın asırlardır öğre...

  … Her acının sonunda                             Her acının sonunda Açık bir pencere vardır. Açık bir pencere vardır. Aydınlık bir pencere Hayal edilecek bir şey vardır. Yerine getirilecek istek Doyurulacak açlık Cömert bir yürek Uzanmış açık bir el Canlı canli bakan gözler vardır. Bir yaşam vardır yaşam Bölüşülmeye hazır.-Paul Eluard

Gül Suya aşık olur Suya der ki seni çok seviyorum Suda Bende seni seviyorum der! Aradan zaman geçer, tekrar gül suya der ki; Seni seviyorum .. Su Dedim ya bende seni seviyorum! Gül hastalanır ve solar !. Su buna dayanamayıp doktor çağırır.. Doktor Gülü muayene eder ve gül için umutsuz der ! Su merak eder, Nesi var diye sorar..? Doktor bir şeyi yok, Susuz kalmış der!. Su anlar ki; AŞK sadece seni seviyorum demek değildir..! Sana, Her şeyini verebileceğiniİnandığın insanı sevebilmekdir MEVLÂNA   ~  

 İnsanın özünde doğa vardır. Bu yüzdendir ki betonların arasına sıkışıp kalmış bedenler hep bir psikolojik savaş halindeler. Ne zaman bir toprağın yeşili güneşin sarısı çiçeğin beyazını görsek farklı bir insan oluveririz adeta yenileniriz ....alıntı  Doğa candır aynı bizi taşıyan bir can.     Evinizden çıkar çıkmaz doğaya karıştığınızı düşünün…  Her gün kuş sesleriyle uyandığınızı, rengarenk çiçeklerin arasında yürüdüğünüzü, toprağa dokunduğunuzu hayal edin… Sadece hayal etmesi bile yüzünüzde kocaman bir gülümseme oluşturdu değil mi? Artık hayatınızı değiştirip, doğanın kalbine yerleşmeniz için çok geçerli nedenlerimiz var. Doğayla vakit geçirmenin hayatımıza tahmin ettiğimizden çok daha fazla olumlu etkisi var. Mesela bahçeli bir evde yaşayanlar, kendilerini hayata karşı daha pozitif hissediyorlar. Daha dingin, daha mutlu ve hepsinden önemlisi daha sağlıklı oluyorlar. İnsan psikolojisi üzerindeki etkisini anlamak için yapılmış araştırmalarda ise değişmeye...

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında; Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum. Yolumun karanlığa saplanan noktasında, Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum. Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık; Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar. İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık; Biri benim, biri de serseri kaldırımlar. İçimde damla damla bir korku birikiyor; Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler... Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor; Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler. Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi; Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır. Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi; Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır. Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta; Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum! Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta; Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum! Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin; İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler. Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin; Yolumun zafer tâkı, gölgeden taş...

Bazı insanların yüzüne dikkatlice baktığınız zaman, yalnızca çiçekleri görmekle kalmazsınız, çiçeklerin kokusunu da duyarsınız." Hz. Mevlana  

Çok sonra yazılır İçinde yaşadığın günlerin şiiri Belleği vardır yaraların Kapandıktan sonra da işleyen Hatta aynı kalmayan kişileri Sökülmüş zamana gönderen Zarfı açar ya da kaparken Adres yanıltmasın sizi Kendinden bile taşınır insan Ne sokağın kalbi, ne kalbin evi Yalnızca şiir kendini seyrediyor şimdi Artık burada oturmuyor bu şiiri yazan. Murathan Mungan

 

Bize  "çiçekleri sevdiğini söyleyen bir kadının, çiçekleri sulamayı unuttuğunu görürsek, onun çiçek 'sevgisi'ne inanmayız." diyordu Erich Fromm Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz 'etken ilgidir.